در این نشست آقای فایز احمدی با بیان خلاصه ای از فصل های گذشته به این علت که مطالب کتاب به صورت پیوسته و مرتبط به هم است. بحث را آغاز کردند. در ادامه با این سوال که آیا رفتار دیگران همانی است که خود از آن مراد می کنند بحث را ادامه دادن. قصد گرایی عنوانی بود که مطرح شد و برای مثال ایشان اشاره به شب دهم سال 49 قبل از میلاد کردند و گفتند که کایسار ( قیصر) با یکی ازلژویونهایش از روبیکون عبور کرد، رود خانه کوچکی حد فاصل میان ایتالیا و ایالتی بود که قیصر بر آن حکم می راند. معنای این عمل چه بود؟
از منظر اصالت تعدد فرهنگها ، سوال از معنای رفتار دیگران یکی از نخستین سوال هایی است که باید پرسیده شود. برای پاسخ دادن به این سوال ما باید معنا را بدانیم. یعنی، به هنگام سوال برای یافتن معنای عمل قیصر چه چیزی است که پرسیده شود؟
معنای یک عمل متن، رابطه، و غیره همانی است که عامل یا مولف به هنگام دست زدن به ان عمل یا تولید آن متن یا رابطه در ذهن داشته است. قصد گرایی چه توضیحی برای خاصترین شکل معنا ، معنای زبانی دارد؟ یکی از نافذترین روایتها از قصد گرایی را می توان در نظریه معنای زبانی یافت که پل گراس پیشنهاد داده است. طبق این نظریه برای آنکه کسی با گفتن جمله ای معنایی را مراد کند باید قصد و نیت داشته باشد که با آن جمله اش تاثیر معنی بر مخاطبش بگذارد.
در ادامه آقای فایز با اشاره به معناهای مختلف در زبان و بحث زبانی هایدگر به هرمنوتیک گادامری پرداختند و گفتند که؛ برداشت ها همه با توجه به تفسیر است. در علوم انسانی برداشت های هر منوتیکی آمیخته به تفسیری است که فرد از رفتار یک فرد دیگر انجام می دهد.
اما در پاسخ به این سوال که آبا معنای رفتار دیگران همانی است که خود از آن مراد می کنند؛ هم قصد گرایی و هم هرمنوتیک گادامری می خواهند پاسخ های انحصاری بدهند. قصد گرایی به این سوال پاسخ مثبت و هرمنوتیک گادامری پاسخ منفی می دهد.اما هردوی این پاسخ ها ساده انگارانه هستند. معنای رفتار دیگران هم می تواند مربوط به قصدیت آن در گذشته باشد و هم مربوط به اهمیت فعلی آن. بهترین پاسخ آری و نه است. طبق یک معنا فهمی که عاملان از نیات دارند تعین کننده است و طبق معنای دیگر نه نیات عاملان بلکه اهمیت و دلالت بعدی آن است که حیاتی است.